Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

moc prawna

См. также в других словарях:

  • moc — ż VI, DCMs. y 1. lm M. e, D. y «(wielka, znaczna) energia fizyczna lub duchowa; siła» Moc fizyczna, moralna. Moc ciosu, uderzenia. Moc wiatru, sztormu. Moc czyjegoś charakteru, ducha. Przypisywać czemuś magiczną moc. Szarpać coś z całej mocy …   Słownik języka polskiego

  • prawny — prawnyni 1. «dotyczący prawa, stanowiący prawo, obowiązujący według prawa, określony prawem, zgodny z prawem; legalny» Akt, nakaz, kodeks prawny. Norma, sankcja prawna. Opieka, porada, umowa prawna. Prawny właściciel nieruchomości. ∆ Czynność… …   Słownik języka polskiego

  • prawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, prawnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgodny z literą prawa, związany z prawem, legalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Działania prawne. Porady prawne. Akt prawny. Skutki prawne. Moc… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przedawniać — ndk I, przedawniaćnia, przedawniaćają, przedawniaćał, przedawniaćany przedawnić dk VIa, przedawniaćni, przedawniaćnił, przedawniaćniony zwykle w imiesł. biernym, rzad. «sprawiać, że coś z upływem czasu traci znaczenie, wartość, moc prawną»… …   Słownik języka polskiego

  • sankcja — ż I, DCMs. sankcjacji; lm D. sankcjacji (sankcjacyj) 1. praw. «konsekwencje prawne (np. kara pozbawienia wolności, odszkodowanie), jakie powinny być zastosowane przez organy państwowe wobec osób, których zachowanie nie było zgodne z obowiązującą… …   Słownik języka polskiego

  • obowiązujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. obowiązywać (p.) obowiązujący w użyciu przym. «mający moc prawną; ważny» Obowiązujące przepisy, prawa. Obowiązujący rozkład jazdy. Nadać czemuś moc obowiązującą …   Słownik języka polskiego

  • działać — ndk I, działaćam, działaćasz, działaćają, działaćaj, działaćał 1. «robić, tworzyć co, być czynnym, pracować, występować w jakiejś sprawie» Działać bezinteresownie, solidarnie, wspólnie. Działać ręka w rękę z kimś, na własną rękę. Działać w czyimś …   Słownik języka polskiego

  • legalizować — ndk IV, legalizowaćzuję, legalizowaćzujesz, legalizowaćzuj, legalizowaćował, legalizowaćowany «nadawać moc prawną, zatwierdzać; uznawać za ważne, zgodne z prawem, z jakąś normą; uwierzytelniać, uprawomocniać» Legalizować uchwałę, dekret. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • legalny — legalnyni, legalnyniejszy «zgodny z prawem, mający moc prawną; uznany przez prawo, prawny, prawowity, jawny» Legalny dokument. Legalna władza. Legalny związek małżeński. ∆ Pokrewieństwo legalne «pokrewieństwo będące następstwem legalnych związków …   Słownik języka polskiego

  • obowiązywać — ndk VIIIa, obowiązywaćzuje, obowiązywaćywał «być czyimś obowiązkiem; być powszechnie uznaną zasadą, zwyczajem, prawem; mieć moc prawną» Obowiązuje przepis, traktat, uchwała, umowa, zakaz, zwyczaj. Po godzinie dziesiątej wieczorem obowiązuje w… …   Słownik języka polskiego

  • prawomocność — ż V, DCMs. prawomocnośćści, blm «moc prawna, zgodność z prawem; nieodwołalność i niedopuszczalność zmiany lub uchylenia orzeczenia» Prawomocność uchwały, wyroku (sądowego) …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»